Ég trúi því að það sé eitthvað mér æðra og að þaðan geti ég fengið innblástur til að láta mér
þykja vænt um aðra.
Ég hef þroskast nógu mikið til að líta á minn æðri mátt sem vin sem ég get
talað við og þessi vinátta hjálpar mér til að létta á hjarta mínu við hann. Ég get slakað á og
komið skipulagi á huga minn. Þá verður hugsunin skýr og ég get tekið þær ákvarðanir sem þarf
að taka á hverjum degi.
Áður fyrr, gerði munurinn á guði í trúarlegum skilningi og guði í andlegum skilningi mig alveg
ringlaðan. Það virtist sem ég fengi ekki eins mikið út úr því að fara í kirkju og ég fékk út úr
Alateen fundunum. Ég held að það sé vegna þess að í kirkjunni var predikað yfir mér og mér
sagt hvað ég ætti að hugsa. Í Alateen gat ég sjálfur tekið ákvörðun. Nú er ég ekki eins
dómharður og ég er líka farinn að skilja hvað er verið að tala um í kirkjunni.
