Reynslusaga:
“Við fórum að trúa að máttur, okkur æðri, gæti gert okkur andlega heil að nýju.”
Annað sporið á í dag mjög sérstakan stað í mínu hjarta, þar sem ég tel það, ásamt
spori eitt og þrjú, vera grunvöllurinn af bata mínum í Al-anon.
Þegar ég kom á mína
fyrstu Al-anon fundi var ég full af hroka þegar ég heyrði fólk tala um sinn “æðri mátt”
eða “Guð”. Ég hafði alltaf verið frekar trúuð en gat þó ekki kyngt því að ganga í
einhverskonar trúarsamtök þar sem ég hafði mikla fordóma gagnvart slíku.
Þegar ég hóf vinnu mína í öðru sporinu með trúnaðarkonu, komst ég fjótt að því að
inn í Al-anon samtökunum hefur hver og einn félagi val um hvaða skilgreiningu hann
hefur á æðri mætti. Eina skilyrðið er að þessi máttur sé æðri okkur sjálfum, þ.e.a.s.
ekki mannlegur og að hann sé algóður og almáttugur.
Mér létti mikið við þetta og varð ljóst að þrátt fyrir að við notum orðið “Guð” þá þarf
það ekki að þýða það sama. Hver og einn hefur sinn eiginn skilning á Guði, og orðið
“Guð” er aðeins þæginlegt þriggja stafa orð sem við notum svo allir skilji um hvað við
erum að tala.
Eins og áður sagði hafði ég alltaf trúað því að til væri eitthvað sem væri mér æðra og
ég bað reglulega bænir. En þegar ég fór að líta til baka fór ég að átta mig á því að ég
hafði trúað á refsandi Guð. Ég trúði því að þeir sem gerðu rangt á hlut annarra yrði
refsað á einhvern hátt og því var ég hálf hrædd við þennan Guð minn. Ég trúði því
einnig að ég væri það sérstök og ætti það bágt að Guð gæti ekki hjálpað mér.
Eftir að ég hafði áttað mig á þessu fór ég að endurskilgreina mína hugmynd af Guði.
Ég ákvað því að “reka” þennan gamla Guð minn og “ráða” nýjan. Sá Guð var algóður,
þ.e. hann elskaði öll sín börn jafn mikið, sama hvernig þau voru eða hvað þau höfðu
gert, og hann var almáttugur. Ég fór þar af leiðandi að trúa því smátt og smátt að þessi
æðri máttur gæti gert mig andlega heilbrigða á nýju.
Eftir því sem tíminn hefur liðið í Al-anon hefur trú mín styrkst til muna og skilgreining mín
á Guði einnig. Eftir að hafa opnað huga mín pínulítið fyrir hugmynd þessa spors hef ég
fengið hverja sönnunina á fætur annarri um að til sé máttur mér æðri. Í dag er ég farin
að taka eftir litlu kraftaverkunum í lífi mínu og ég trúi því að Guð tali við mig í gegnum
allt yndislega fólkið í kringum mig. Ég bið þess oft að fá að sjá aðra og sjálfan mig með
augum Guðs. Aðeins þá get ég sýnt öðrum kærleik og umburðarlyndi og öðlast andlegt
heilbrigði.
Félagi