Það sem ég hef lært

ég hef lært að elska sjálfa mig

ég hef lært að biðja til Guðs um hjálp

ég hef lært að opna hjarta mitt

ég hef lært að allar tilfinningar eiga rétt á sér

– og að þær koma og þær fara

 

ég hef lært að það er í lagi að gera mistök og að það er í lagi að gráta

ég hef lært að ástin, hversu heit sem hún er, 

getur aldrei orðið fíkn yfirsterkari

ég hef lært að það er í lagi að skipta um skoðun

ég hef lært að rækta vináttu við börnin mín og fólkið í kringum mig,

 

ég hef lært:

– að faðma fólk

– að hlusta á aðra

– að ég get lært eitthvað af öllum sem ég mæti

– að ég breyti ekki öðrum en sjálfri mér

– að allir eru alltaf að gera sitt besta

– að fyrirgefa, sjálfri mér og öðrum

– að ganga einu skrefi lengra en ég þori

 

ég hef lært að meta sköpunarverk Guðs í smáu sem stóru

– að elska bláma himinsins, Karlsvagninn og tunglið

 

ég hef lært að njóta einveru og sækja mér styrk í fjöllin, sjóinn og trén

– að leita hjálpar þegar ég þarf á henni að halda

– að foreldrar mínir elska mig þótt þeir tjái það ekki með orðum

 

– að allt tekur enda á endanum

– að sleppa tökunum og leyfa Guði

– að góðir hlutir gerast stundum löturhægt

– að þakka fyrir allt það sem mér hefur verið gefið

– að engir erfiðleikar eru án lexíu sem ég þarf á að halda

– að það getur verið gott fyrir mig að finna til

– að það þarf styrk til að viðurkenna veikleika sína

 

og ég hef líka lært að Hann þarna uppi mun aldrei láta mig

sitja auðum höndum – og að Hann er alltaf með mér.

Vilborg D.